Θα έπρεπε να ομολογήσω ότι είμαι ανέτοιμος…
Μεσογαίας Νικόλαος: «Ο επίσκοπος πρέπει να είναι φτωχότερος των κληρικών»
Ούτε όραμα προς αυτή την κατεύθυνση έχω γεννήσει ακόμη ούτε γνώση της επισκοπικής αποστολής διαθέτω ακόμη ενώ γίνομαι Επίσκοπος. Συνειδητά επιλέγω ως πρότυπο ζωής αυτό του μοναχού. Αυτού που έχει υποκαταστήσει τη σκέψη με την προσευχή, τα οράματα με τη θυσία, τα επιχειρήματα με τη μακροθυμία». Πρόκειται για ένα απόσπασμα της ομιλίας του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαου -τον Απρίλιο του 2004-αμέσως μετά τη χειροτονία του από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Εφέτος συμπληρώνονται 13 χρόνια από τότε που εξελέγη μητροπολίτης και ήδη έχει καταγραφεί στη συνείδηση των πιστών όλης της χώρας ως ένας εκ των πλέον δραστήριων ιεραρχών με σημαντικό έργο και δυναμικές παρεμβάσεις.
Ο κ. Νικόλαος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1954, όπου και έκανε τις βασικές του σπουδές.Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, Αστροφυσική στο Harvard (Master of Arts) και Μηχανολογία στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης – ΜΙΤ (Master of Science in Mechanical Engineering).
Οι διδακτορικές σπουδές του στο HST (κοινό πρόγραμμα Harvard και ΜΙΤ) επικεντρώθηκαν στον τομέα της Βιοϊατρικής Τεχνολογίας (Βιορευστοδυναμική, Μαθηματική Φυσιολογία, Αιμοδυναμική της καρδιάς και των αγγείων). Εργάστηκε ως ερευνητής και επιστημονικός συνεργάτης στο Αγγειολογικό Εργαστήριο του New England Deaconess Hospital, στο Τμήμα Αναισθησιολογίας του Massachusetts General Hospital και στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Boston Children’s Hospital. Επίσης, διετέλεσε επί διετία επιστημονικός σύμβουλος μεγάλων εταιρειών σε θέματα Διαστημικής Ιατρικής Τεχνολογίας. Παράλληλα με την επιστημονική του έρευνα, σπούδασε τη Θεολογία στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης, όπου έλαβε τους τίτλους Master of Theological Studies και Master of Theology, και στη συνέχεια στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου ανακηρύχθηκε διδάκτορας στον τομέα της Βιοηθικής. Το 2008 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τον Δεκέμβριο του 1993 ίδρυσε και ανέλαβε τη διεύθυνση του πρώτου στην Ελλάδα Κέντρου Βιοϊατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας και έκτοτε συστηματικά ασχολείται με την Ορθόδοξη Βιοηθική και τις κοινωνιολογικές επιπτώσεις της Βιοϊατρικής.
Ως πρόεδρος της Επιτροπής Βιοηθικής της Εκκλησίας της Ελλάδος, ανέλαβε την εκπροσώπησή της σε παγκόσμια εκκλησιαστικά, θρησκευτικά και πολιτικά όργανα, όπως στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, στο Βατικανό και στην Αγγλικανική Εκκλησία, είναι δε ο επικεφαλής της ομάδας σύνταξης και επεξεργασίας των επισήμων βιοηθικών κειμένων της Εκκλησίας της Ελλάδος, σχετικά με τις μεταμοσχεύσεις, την ευθανασία, τις αναπαραγωγικές τεχνικές και τη βιοηθική της άνοιας.
Κατά τα τέσσερα χρόνια της εργασίας του στο Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης, συμμετείχε ενεργά σε συλλογική προσπάθεια συμπαράστασης σε μικρά παιδιά και τις οικογένειές τους, πολλές φορές με ασθένειες τελικού σταδίου. Η προσωπική συμμετοχή και ο διάλογος με το πρόβλημα του πόνου και την πρόκληση του θανάτου έγινε αργότερα όρος καθημερινής ζωής της ως κληρικού διακονίας του. Αποτέλεσμα αυτής της εμπειρίας του είναι η ίδρυση μιας πρότυπης Μονάδας Ανακουφιστικής Φροντίδας, που με το όνομα «ΓΑΛΙΛΑΙΑ» λειτουργεί στα Σπάτα Αττικής και σε συνεργασία με το Αντικαρκινικό Νοσοκομείο «Άγ. Σάββας» περιθάλπει σε ολιστική βάση, εντελώς δωρεάν, καρκινοπαθείς της περιοχής των Μεσογείων και της Λαυρεωτικής.
Μεσογαίας Νικόλαος: «Ο επίσκοπος πρέπει να είναι φτωχότερος των κληρικών»